همانطور که می‌توانید با تمرین، عضلات خود را سالم و قوی نگه دارید، می‌توانید با تمرین های مخصوص بدن محور نیز، سیستم عصبی خود را تقویت کنید تا آن را منعطف تر، متعادل‌تر و انطباق پذیرتر کنید.کلید این فرآیند، عصب واگ است.
شاخه ای از عصب واگ که مغز شما را به قلب متصل می‌کند، به‌عنوان ترمز واگ شناخته میشود. درست مانند زمانی که در سراشیبی، دوچرخه‌سواری می‌کنید و ترمز را کمی فشار میدهید تا سرعت زیاد نشود، ترمز واگ با کنترل ضربان قلب، بر سیستم عصبی شما نقش ترمز را دارد. زمانی که ترمز واگ آزاد میشود، ضربان قلب شما افزایش می‌یابد و انرژی و تمرکز لازم برای رویارویی با چالش‌ها را فراهم می‌کند. یک ترمز واگ سالم دوباره درگیر و شما به حالت تعادل و نقطه صفر سیستم عصبی بازمی‌گردید.
این مکانیسم دقیق به شما این امکان را می‌دهد که بدون تحریک هورمون‌های استرس، انرژی بیشتری وارد سیستم عصبی خود کنید. در این حالت شما منعطف هستید و انرژی شما با شرایط بیرونی، هماهنگی دارد. استرس مزمن و آسیب‌های روانی می‌توانند توانایی ترمز واگ را برای کاهش سرعت مورد نیاز مختل کنند. این مانند آن است که ترمز کار نکند و شما از نقطه صفر تنظیم‌شده شروع نکنید، زیرا سیستم عصبی شما از پیش تحریک شده و در حالت استرس قرار دارد.
در این حالت، حتی چالش‌های کوچک می‌توانندواکنش‌های حفاظتی جنگ، گریز یا انجماد را فعال کنند، حتی اگر تهدید واقعی در بیرون وجود نداشته باشد. نشانه‌های واکنش جنگ می‌تواند شامل واکنش بیش از حد، شروع یک مشاجره، ترک پرخاشگرانه محل یا پرخاش کلامی (حضوری یا آنلاین) باشد. نشانه‌های واکنش گریز ممکن است شامل بی‌قراری، ترک یا اجتناب از یک موقعیت، کمال‌گرایی در کار یا تجربه شدید اضطراب باشد. واکنش انجماد می‌تواند به شکل فلج شدن با اهمال کاری بیش از حد، احساس گیجی وکرختی باشد.
این سه پاسخ حفاظتی، می‌تواند دسترسی به یافتن راه‌حل‌های خلاقانه برای حل کردن مشکلات، داشتن دید وسیع تر، کنترل رفتارهای تکانشی و تصمیم‌گیری‌های همسو با ارزش‌های شما را دشوار کند. وقتی واکنش‌های جنگ، گریز یا انجماد به پاسخ‌های پیش‌فرض شما برای چالش‌ها تبدیل شوند، مسیرهای عصبی حساس‌تری ایجاد می‌شوند که به راحتی در دسترس هستند و اتوماتیک این پاسخ ها فعال میشود. این روش از نظرهیجانی و جسمانی پرهزینه است و رسیدن به اهداف یا ارزش‌های شما را دشوار می‌کند، ولی وقتی بتوانید در سیستم عصبی خود پاسخی متفاوت به استرس را تجربه کنید، مسیر جدید عصبی را انتخاب کرده‌اید و به سیستم عصبی خود روش متفاوتی برای واکنش یاد میدهید. اگرچه وقایع تکراری گذشته شما، نحوه واکنش سیستم عصبی به استرس را شکل داده اند، تمرین‌های خودتنظیمی که شما عامدانه انجام میدهید، می‌توانند پاسخ‌های جدیدی به ذهن و بدن شما یاد بدهد که با تجربه فعلی شما هماهنگ باشند. این «تمرین» برای سیستم عصبی همان تغییری است که در ترمز واگ و مغز بقا (همان بخشی از مغز که در هنگام خطر یا استرس، واکنش‌هایی مثل جنگ، گریز یا انجماد را فعال می‌کند.) ایجاد میشود.
به مرور زمان و انجام تمرین، می‌توانید به طیف وسیعی از انتخاب هایی که در مغز و سیستم عصبی ایجاد کرده اید دسترسی پیدا کنید که ازشما برای مواجهه با چالش‌ها ورشد حمایت کند، بدون اینکه درحالت بقا گیر کنید. این فرآیند، نوسان بین اضطراب بالا و فعالیت های بیش ازحد و فرسودگی روانی و بی انگیزگی را پایان می‌دهد.
همانطور که وقتی عضله‌ای ورزیده و قوی است، "فعالیت و عملکرد" خوبی دارد، فعالیت و عملکرد بالای عصب واگ نیز به معنای انعطاف‌پذیری و انطباق‌پذیری سیستم عصبی شما در مواجهه با چالش‌ها است. معنی تاب‌آوری، بازگشت به نقطه تنظیم است، و ترمز واگ نقش کلیدی را در آرام کردن فیزیولوژی شما و بازگرداندن آن به حالت متعادل و تنظیم‌شده دارد. این همان نقطه‌ای است که می‌توانید شکوفا شوید، رشد کنید و به پتانسیل خود دست یابید.
برای آشنایی بیشتر با عصب واگ و یادگیری تمرین های بدن محور برای تنظیم سیستم عصبی خود، می توانید در کارگاه الفبای عصب واگ شرکت کنید. این تمرین‌ها، مانند تقویت عضلات برای عصب واگ شما هستند و به شما کمک می‌کنند تا به صدای بدن خود گوش دهید و هماهنگ باشید.