وبلاگ

همانطور که باز بودن تعداد زیادی اپلیکیشن بر عملکرد گوشی شما تأثیر می‌گذارد، فعال شدن مداوم پاسخ‌های بقا پس از تجربه استرس مزمن یا آسیب‌های روانی می‌تواند انرژی شما را کاهش دهد و عملکرد سیستم ذهن-بدن شما را مختل کند.

سال‌هاست می‌شنویم که مغز و ذهن، کنترل زندگی ما را در بر گرفته است وبیماری‌های  روان تنی را مرتبط با استرس‌های روزانه می‌دانند. ولی در این میان نقش  کلیدی بدن را در ارتباط با استرس از مغز جدا کرده‌اند، در صورتی که سیستم  بدن و مغز در انسان به عنوان یک سیستم کامل و به هم پیوسته کار می‌کنند.  درنهایت جوابگوی استرس را بدن با بیماریهای روان تنی چون دردهای اسکلتی  عضلانی، بیماری‌های قلب و عروقی  و ایجاد التهاب در بدن و بیماری‌های خود  ایمنی نشان می‌دهد.

استرس تأثیر عمیقی بر فیزیولوژی ما می‌گذارد و می‌تواند نحوه عملکرد سیستم عصبی را تغییر دهد. «بار آلواستاتیک allostatic load » به فرسودگی و آسیبی اشاره دارد که پس از دوره‌های استرس مزمن و آسیب‌زا در سیستم مغز-بدن تجمع پیدا می‌کند. برای کاهش برخی از اثرات استرس، نیاز داریم که فعالیت عصب واگ ( (vagal ton) را افزایش دهیم.

کند کردن ریتم زندگی به تناسب ریتم سیستم عصبی خودتان، نیازمند تلاشی آگاهانه و همیشگی است. وقتی که فشارهای ناشی از فرهنگ جامعه، شما را به سرعت بیشتر و انجام کارهای بیشتر سوق می‌دهد، اولویت دادن و تمرین فعالیت‌هایی که خودتنظیمی و بهبود سیستم عصبی را تقویت می‌کنند، نوعی اقدام انقلابی و شورشی محسوب می‌شود.

همان‌طور که می‌توانید با تمرین، عضلات خود را سالم و قوی نگه دارید، می‌توانید با  تمرین های مخصوص بدن محور نیز، سیستم عصبی خود را تقویت کنید تا آن را منعطف تر، متعادل‌تر و انطباق پذیرتر کنید. کلید این فرآیند، عصب واگ است.

مغز و سیستم عصبی شما، دریافت‌کنندگان منفعل اطلاعات نیستند؛ بلکه آن‌ها به طور فعال خود را از طریق آنچه از تجربیات گذشته در روابط و محیط یاد گرفته اند، شکل می‌دهند.