بایگانی نوشته‌ها

به روده‌ی خود گوش دهید، چرا که او هم با مغز شما صحبت می‌کند!

سیستم عصبی روده‌ای می‌تواند به‌طور مستقل عمل کند؛ اما به دلیل ارتباط نزدیک آن با سیستم عصبی سمپاتیک و پاراسمپاتیک، تحت تأثیر وضعیت استرس یا آرامش بدن قرار دارد. این بدان معناست که مراقبت از روده نه‌تنها به رژیم غذایی، بلکه به میزان استرسی که در معرض آن هستیم نیز وابسته است.

نکته مهم این است که سوگ تنها به معنای از دست دادن عزیزان از طریق مرگ نیست؛ بلکه هر تجربه‌ای که بخشی از هویت و وجودمان را از دست بدهیم، نوعی سوگ محسوب می‌شود. طلاق و جدایی عاطفی از یار،  تجربه طلاق برای بچه ای که از دست دادن پدر و مادر کنار هم را تجربه میکند، از دست دادن شغل و سلامتی، ورشکستگی مالی، و حتی مهاجرت—که در آن وطن خود را از دست می‌دهیم—همگی نمونه‌هایی از این سوگ هستند و بدن ما نیز فرایندهای تغییرات بیولوژیکی را در پی آن تجربه می‌کند.

 جای اینکه بپرسید، "چطور می‌توانم بدنم را کنترل کنم؟" با این سوال شروع کنید که، "بدنم با این شانه‌های سفت، قفسه سینه‌ی سنگین، یا درد معده چه چیزی به من می‌گوید؟" و سپس ببینید آیا می‌توانید فضایی برای آن حس ها ایجاد کنید.

 این نقشه، یک ابزار قدرتمند است که به شما کمک می‌کند وضعیت سیستم عصبی خود را تنظیم کنید تا در طول روز—و از همه مهم‌تر، در زندگی‌تان—آگاهی، ثبات و سلامتی بیشتری را تجربه کنید. قبل از اینکه نحوه رسم این نقشه را توضیح دهم، بیایید به سیستم عصبی خودکار نگاهی بیندازیم.

نیاز به بازی تنها به دوران کودکی محدود نمی‌شود. این نیاز در بزرگسالی نیز به شکل‌دهی سیستم عصبی بدن و مغز شما ادامه می‌دهد و چیزی است که می‌توانید آن را پرورش دهید تا به سیستم عصبی شما کمک کند که به خوبی به استرس‌های روزمره پاسخ دهد.

همانطور که باز بودن تعداد زیادی اپلیکیشن بر عملکرد گوشی شما تأثیر می‌گذارد، فعال شدن مداوم پاسخ‌های بقا پس از تجربه استرس مزمن یا آسیب‌های روانی می‌تواند انرژی شما را کاهش دهد و عملکرد سیستم ذهن-بدن شما را مختل کند.

استرس تأثیر عمیقی بر فیزیولوژی ما می‌گذارد و می‌تواند نحوه عملکرد سیستم عصبی را تغییر دهد. «بار آلواستاتیک allostatic load » به فرسودگی و آسیبی اشاره دارد که پس از دوره‌های استرس مزمن و آسیب‌زا در سیستم مغز-بدن تجمع پیدا می‌کند. برای کاهش برخی از اثرات استرس، نیاز داریم که فعالیت عصب واگ ( (vagal ton) را افزایش دهیم.

کند کردن ریتم زندگی به تناسب ریتم سیستم عصبی خودتان، نیازمند تلاشی آگاهانه و همیشگی است. وقتی که فشارهای ناشی از فرهنگ جامعه، شما را به سرعت بیشتر و انجام کارهای بیشتر سوق می‌دهد، اولویت دادن و تمرین فعالیت‌هایی که خودتنظیمی و بهبود سیستم عصبی را تقویت می‌کنند، نوعی اقدام انقلابی و شورشی محسوب می‌شود.

مغز و سیستم عصبی شما، دریافت‌کنندگان منفعل اطلاعات نیستند؛ بلکه آن‌ها به طور فعال خود را از طریق آنچه از تجربیات گذشته در روابط و محیط یاد گرفته اند، شکل می‌دهند.